04. '' Zapomniane ''

 music
Biegłam i uciekałam. Bałam się. Przed czym uciekałam ?  Nie wiem sama. Jednym wyjściem było wybranie, ale nie chciałam wybierać. Bałam się reakcji drugiego, ale musiałam.
- Ja nie chce ! - krzyknęłam i ujrzałam światło dzienne. Dookoła mnie cztery białe ściany, kilka półek i kilka twarzy, nieznanych mi twarzy. Pierwsza twarz ciemniejszej karnacji i te piękne czekoladowe oczy, w których utonęłam. Włosy postawione na żel i ten piękny uśmiech. Nagle jego ciepła ręka ociepliłam moje ciało. Dotknął mnie. Obok chłopaka widziałam ładną dziewczynę o czarny długich włosach i niebieskich oczach. Była cała blada. Taki najwidoczniej miała kolor karnacji. Chłopak , który siedział po jej drugiej stronie, miał brązowe włosy, grzywkę ułożoną na prawy bok i jego oczy szare i niebieskie. Taki kolor pomieszany. Pod ścianą stało jeszcze trzech chłopaków. Jeden blondyn z aparatem na zębach i te niebieskie świecące oczy, które przyciągały mnie do niego. Obok stał chłopak w kręconych włosach i zielonych oczach, które nie były tak przekonujące jak u poprzedniego. Ale te dołeczki kiedy się uśmiechnął, od razu mi się spodobały. No i ostatni chłopak, włosy proste ułożone na prawą stronę, oczy brązowe , ale nie tak czekoladowe jak u Mulata siedzącego obok mnie  i ten jego słodziutki i taki niewinny uśmiech. Powoli podniosłam swoje wargi i uśmiechnęłam się do wszystkich. Nagle do sali wszedł mężczyzna w białym fartuchu, a na szyi miał zawieszony stetoskop. Podał mi kartkę na której było napisane '' Czy pani wie kim jest ? Gdzie się znajduje ? ''. Mężczyzna podał mi długopis oraz papier i po chwili namysłu odpisałam zwykłe krótkie słowo '' nie''. Lekarz patrzył na mnie i mówił do reszty.
- A więc tak jak przypuszczałem Paris ma amnezje. Nic nie pamięta co się stało wcześniej. I tu jest ważne dla Was zadanie , musicie zaprowadzać dziewczynę do starych miejsc, np. wyznanie miłości, pierwszy pocałunek. Oraz przydadzą się zdjęcia.
Lekarz wyszedł z sali. Pod jego nieobecność widziałam jak ludzie ruszają ustami, ale mówili wszyscy na raz i nie mogłam skupić się na jednej osobie. Leżałam i nic nie mówiłam. Nic nie pamiętałam. W głowie miałam miliony myśli '' Kim ja jestem ? Jak się nazywam ? Gdzie się znajduje ? Kim są ci ludzie ? '' Odważyłam się , powoli otworzyłam usta, wzrok skierowałam na dziewczynę i zapytała.
- czy wiesz kim jestem ? gdzie ja jestem ? i kim wy jesteście ?
- naprawdę nic nie pamiętasz ? - dziewczyna odpowiedziała pytaniem, a ja odczytała je z jej ust.
- co miałam pamiętać ?
- całe twoje życie, ale dobra opowiem ci teraz kilka rzeczy, a resztę powiem potem. A więc nazywasz się Paris Higgins. Masz osiemnaście lat. Ja to twoja najlepsza przyjaciółka Yuki. To jest Zayn-powiedziała wskazując na Mulata , to Louis - chłopak z grzywką na bok, o nieokreślonym kolorze oczu, to Niall- ten słodziak, z aparatem ortodontycznym, to Harry - chłopak z burzą loków na głowie i to jest Liam - ten ze słodkim uśmiechem. A i jesteś w szpitalu, ponieważ się topiłaś.
- a możesz mi powiedzieć coś jeszcze o mnie ?
- jasne. Twój tata to Paul Higgins i jest menadżerem słynnego zespołu One Direction w który skład wchodzą chłopaki. Nie utrzymujesz z nim dobrych kontaktów. Mieszkasz w willi z nami wszystkim. Zayn i Louis zakochali się w tobie i ci to powiedzieli, ale ty na razie nie chcesz z żadnym być. A no i bym zapomniałabym jesteś niesłysząca, jedyne co doprowadziło cię do normalnego funkcjonowania to bardzo droga operacja, na którą cie nie stać , bo twój ojciec się tobą nie interesuje.
* W tej samie chwili oczami Yuki*
- jak to ona nie słysząca? - zapytał Zayn.
- straciła słuch przez to topienie się ? - dopytywał Louis.
Nie wiedziałam co powiedzieć. Chciałabym zrobić to po myśli Paris. Ale co ona bym wolała, nie wiem sama. Powiedzieć im prawdę czy po raz kolejny ich okłamać ?
__________________________
Chciałabym podziękować za wszystkie komentarze (195), za obserwatorów (57) i za wejścia (3,426). Jesteście wielcy ♥