15. '' Święta''

   music

 Święta zbliżają się wielkimi krokami,do Wigilii zostało tylko dwa dni. Nikogo w domu nie było. Wszyscy pojechali na święta do swoich rodzin,a że moja rodzina powinna tutaj być to ja jestem tu. Yuki pojechała do jakieś swojej cioci,która ją zaprosiła na wieczerzę, a chłopcy do swoich rodzinnych miast.
   Obudziłam się w dobrym nastroju, miałam chęci do życia. Zeszłam na dół i było tak dziwnie cicho, nie było szumów, rozmów, było tak jak kiedyś. Tak samo jak wtedy kiedy ich jeszcze nie było. Ale to dzięki nim wiem co to znaczy korzystać z życia. Pamiętam jak moja mama mówiła '' Żyj dniem jakby był to Twój ostatni''. Sądzę, że jej ostatni dzień spędziła tak jak chciała,była radosna oraz szczęśliwa. Tryskała energią tak jak nigdy.
  Otrząsnęłam się z przemyśleń i zaczęłam robić sobie kanapki z białym serem i pomidorem. Zagotowaną wodą z czajnika zalałam sobie herbatę i z przygotowanym posiłkiem poszłam do salonu. Kiedy powoli konsumowałam śniadanie przyszedł mi sms. Sięgnęłam po telefon,który  leżał na stole niedaleko mnie i przeczytał treść wiadomości tekstowej. Był to Zayn, tak jak myślała. Wymieniłam z nim kilka smsów i poszłam do swojego pokoju. Mojego taty cały dzień nie ma w domu i nie wiadomo czy wróci na święta, ponieważ teraz znajduję się w Hiszpanii. I załatwia różne koncerty, wywiady i promocje płyt dla One Direction. Naprawdę jest mi z tego powodu przykro. Będę święta spędzała sama, a chyba święta Bożego Narodzenia powinno obchodzić się razem w rodzinnym gronie. Pamiętam, że mama nigdy nie pozwalała nam  nigdzie wychodzić w tak ważny dzień. Mieliśmy cały dzień spędzać z bliskimi. Poszłam na strych i wyjęłam pudło. Kto mógłby pomyśleć, że jest to zwykłe kartonowe brązowe pudło ze starociami, ale nie wie jak wiele dla mnie znaczą. Są to moje pamiątki po mamie. Zniosłam powoli ciężkie przedmioty i zaczęłam w nich grzebać. Widziałam różne zdjęcia oraz drogocenna biżuteria. Kilka łez uroniło się z moich oczu, dlatego postanowiłam odłożyć te rzeczy, aby się tym nie przejmować. Nic ani nikt nie powróci mojej mamie życia.
  Z kubkiem kakao'a usiadłam na kanapie i patrzyłam na pięknie wspólnie ubraną przez nas wszystkich choinkę. Nagle ktoś położył swoje ręce na moich ramieniach. Podskoczyłam, ponieważ przestraszyłam się kto to przyszedł. Odwróciłam się i zobaczyłam Louis'a.
- Louis? - zapytałam nie wierząc, że on mnie odwiedził.
- We własnej osobie. - zaśmiał się i usiadł na fotelu naprzeciwko mnie.
- Czy nie powinieneś  spędzać czasu wolnego z rodziną i szykować się do świąt? - zapytałam.
- Dowiedziałem się, że spędzasz święta sama i nie chciałem ,aby tak było, dlatego cie odwiedziłem, a moja rodzina to zrozumiała, ponieważ sama powiedziała , że nikt nie powinien spędzać świąt samotnie.
- Miło z twojej strony. Bardzo ci dziękuje Louis. - powiedziałam i przytuliłam chłopaka.

          ***

Dzisiaj Wigilia. Mój tata tak jak się spodziewałam nie zdążył wrócić na święta. Razem z Louis'em szykujemy posiłki na stół wigilijny dobrze się przy tym bawiąc. Kiedy wszystko było gotowe położyliśmy dla siebie prezenty pod choinką i wypatrywaliśmy pierwszej gwiazdki. Siedzieliśmy przytuleni do siebie i w ciszy patrzyliśmy w okno. Kiedy ją zobaczyliśmy podeszliśmy do stołu, odmówiliśmy modlitwę, połamaliśmy się opłatkiem i zasiedliśmy do wspólnej wieczerzy. W miłej atmosferze zjedliśmy kilka posiłku,a  potem jak to przystało otworzyliśmy prezenty. Ja dostałam od Louis'a bransoletkę oraz naszyjnik z wyrytą literką L, a ja podarowałam chłopakowi zegarek.
- Zapniesz? - zapytałam podając chłopakowi mój naszyjnik.
-Jasne. Podoba ci się? - zapytał kiedy wisiorek już znajdował się na mojej szyi.
- Jest piękny. - uśmiechnęłam się.- Dziękuje Louis, że przyjechałeś do mnie na święta. - przytuliłam chłopaka.
- Dlatego, że wiele dla mnie znaczysz.
Staliśmy w objęciach kilka minut, aż chłopak oderwał się, a swoją twarz przybliżył do mojej. Przez następne sekundy patrzył w moje oczy, aż nasze usta złączyły się w jeden namiętny pocałunek. Louis całował tak jak jeszcze nikt inny tego nie robił, był delikatny oraz brutalny i to mi się podobało. Nie chciałam odrywać się od niego i nie miała zamiaru. Nasze usta oderwały się od siebie dopiero wtedy kiedy zabrakło nam powietrza. Chłopak patrzył na moją reakcję, a ja się tylko uśmiechnęłam i wtuliłam w jego tors. Potem już tylko odprowadził do sypialni. Wziełam prysznic oraz przebrałam się w piżamę i położyłam w łóżku. Nie mogłam zasnąć, dlatego poszłam do pokoju Louisa. Chłopak siedział na parapecie i patrzył przez okno.
- Nie mogę zasnąć. - powiedziałam.
- Ja też. - uśmiechnął się.
- Mogę dzisiaj spać z tobą? - zapytałam nieśmiało.
- Jasne kładź się. - powiedział i tak jak powiedział tak zrobiłam. Zaraz obok mnie znalazł się chłopak. Przytulił się do mnie, a ja jedynie się uśmiechnęłam.
- Wiesz mama powiedziała mi, że mam dążyć za marzeniami, a ty jesteś moim marzeniem, dlatego będę się starał. Kocham cię Paris. - powiedział Louis kiedy myślał, że dziewczyna już śpi.