09.'siedzieliśmy przytuleni do siebie'

 Obudziły mnie wibracje telefonu.Niechętnie otworzyłam oczy i spojrzałam na wyświetlacz.Mimowolnie się uśmiechnęłam,czemu? przecież ja nie powinnam.Otworzyłam wiadomość, która przyszła na mój telefon.
' Spotkajmy się dzisiaj wieczorem.:) Powiedz tylko w jakim hotelu jesteś. Matt.'
'okej, będę czekać. Jestem w Olipa Hotel. Paris.'
Nie chętnie wstałam z łóżka i poszłam do szafy. Z niej wyciągnęłam odpowiednie ciuchy na dzisiejszy dzień i poszłam do łazienki. Ubrana, uczesana i umalowana opuściłam pomieszczenie i poszłam do pokoju Yuki. Siedziała ona na łóżku z laptopem na kolanach.
-idziemy dzisiaj na zakupy?-zapytałam.
-przecież wiesz, że zakupom nigdy nie mówię nie.
Yuki wyłączyłam laptopa, wzięła torebkę i poszyłyśmy w stronę miasta. Odrazu w oczy rzuciła się nam galeria handlowa do której pośpiesznie ruszyliśmy. Odwiedziłyśmy wszystkie sklepy i kupiłyśmy bardzo dużo rzeczy.Zmęczone poszyłyśmy do kawiarni i zamówiliśmy sobie kawę.
- wiesz muszę ci coś powiedzieć.Poznałam wczoraj kogoś.- powiedziałam i popiłam napojem.
- kogo?
- Matt'a. Szłam nad brzegiem morza i go zobaczyłam, nie wiem co mnie natchnęło, żeby do niego podejść, ale to zrobiłam i tak właśnie się poznaliśmy. jest bardzo ładny i dzisiaj wychodzę z nim wieczorem.
-ooooo. A co z Zayn'em i Louisem ?-zapytała.
- ja nie planuje się zakochiwać w Macie to ma być tylko przyjaźń, przecież on na pewno nie mieszka w Londynie, a nawet jeśli to na pewno nie obok nas.
- no masz rację. opowiedziałabym ci co było na imprezie,ale nic nie pamiętam. - zaczęłyśmy się śmiać.
Po wypiciu i zapłaceniu wróciłyśmy do hotelu. Oczywiście nie odbyło się bez pytań chłopaków :'gdzie byłyście?', ' czemu nic nie mówiłyśmy?'
-Po pierwsze nie wasza sprawa gdzie byłyśmy i nic nie musimy wam mówić.- powiedziałam.
-byłyście na zakupach.
-może i byłyśmy, a może i nie.
Ominęłam chłopaków i poszłam do swojego pokoju. Spojrzałam na zegarek, wskazywał on 16,a za trzy godziny miałam spotkać się z Matt'em. Spojrzałam do szafy, ale nic ciekawego nie znalazłam. Więc postanowiłam założyć coś z rzeczy jakich dzisiaj kupiłam.Zajrzałam do toreb i wybrałam zestaw,który najbardziej mi się podobał. Poszłam do łazienki, umyłam się i umalowałam. Wyszłam z niej w samej bieliźnie, w pokoju założył na siebie wybrane ubrania i przejrzałam się w lustrze.Poprawiłam włosy i ponownie spojrzałam na zegarek, wskazywał on 18.30.Wzięłam swojego laptopa i weszłam na kilka portali społecznościowych, kiedy czytałam plotki na twitterze, ktoś wszedł do mojego pokoju.Był to Zayn.
-Idziemy dzisiaj na miasto, może chciałybyście z nami iść?Ale widzę, że jesteś ubrana więc chyba macie już zaplanowany wieczór.- powiedział i patrzył się na mnie tymi czekoladowymi oczami.
-ja jestem umówiona, a Yuki nie , więc ona może z wami pójdzie. - uśmiechnęłam się ,wyłączyłam laptopa i wstałam z łóżka. - przepraszam,ale muszę już iść. - powiedziałam.
-okej, to pa.
Wyszliśmy z pokoju, kiedy zamykałam pokój na klucz poczułam wibracje. Wyjęłam telefon z torebki i odczytałam wiadomość.
'już czekam.'
Mimowolnie uśmiechnęłam się do ekranu.Schowałam kluczyk i telefon do torebki i zjechałam windą na dół. Przed hotelem stało mnóstwo fanek wymachując zdjęciami chłopaków i aparatami. Rozejrzałam się i z boku ledwo co zobaczyłam Matt'a. Przecisnęłam się przez dziewczyny. Widziałam, że coś tam do mnie krzyczą, ale nie zwracałam na to uwagi.Podeszłam do chłopaka i przytuliłam się do niego. Dopiero w tym momencie mnie zobaczył.
-czemu one tutaj tak krzycząc ? -zapytał.
- jest tam zespół One Direction. -uśmiechnęłam się.
- a no słyszałem coś na ich temat.chodź przejdziemy się.
Ruszyliśmy w stronę morza, co chwila spoglądałam na niego na początku nic nie mówiliśmy. Dopiero po jakimś czasie zaczęliśmy się wygłupiać i śmiać jak głupki. Po jakimś czasie doszliśmy do skał, wdrapaliśmy się na jedną i usiedliśmy na niej.Spojrzałam na niego.
-wiesz muszę ci coś powiedzieć przez to, że tego nie powiedziałam straciłam zaufanie kilku osób.Jestem niesłysząca.-powiedziałam i patrzyłam na niego reakcje.
- ale jak to przecież rozmawiamy, jak to możliwe?
-ja wyczytuj słowa z twoich ust. - uśmiechnęłam się. - dlatego jak coś mówisz patrz na mnie . -przytuliłam go.

- dobrze. ładnie tu prawda?
-prawda.
Siedzieliśmy przytuleni do siebie i patrzyliśmy na widoki. Od czasu do czasu śmiejąc się i rozmawiając.
*Oczami Yuki*
Chłopaki wyciągnęli mnie na miasto, niechętnie, ale to zrobiłam. Musieliśmy wyjść tylnym wyjście, bo z przodu było mnóstwo fanek. Po wypadzie na wesołe miasteczko na którym było bardzo zabawnie, poszliśmy zamówić sobie drinki i na spacer nad wodą. Było bardzo ładnie był zachód słońca. Doszliśmy do skał,a na niej zobaczyłam siedzące dwie osoby, przytulali się do siebie i co chwila śmiali. Wyglądali jakby ze sobą byli. Popatrzyłam chwilę na nich i dopiero wtedy rozpoznałam sylwetkę mojej przyjaciółki. Czym prędzej chciałam zabrać stąd chłopaków, aby jej nie zobaczyli.
- wracajmy już do domu, bolą mnie nogi od tego chodzenia. - powiedziałam pierwszy lepszy argument,który wpadł mi do głowy.
- no weź, zobacz jak jest ładnie. - powiedział Harry. - tak romantycznie,przyjemnie..-zaczął wymieniać,ale nie dałam mu dokończyć.
-ale ty nie masz szpilek. - powiedziałam wskazują na moje buty.
-no to je zdejmij.-powiedział Niall.
-no proszę chodźmy już. - mówiłam i patrzyłam na ich twarze, każda była na mnie skierowana.
- okej, ale pod jednym warunkiem- powiedział Liam.
-jakim? - powiedziałam.
-powiedz nam o co ci tak na prawdę chodzi! widzimy, że kłamiesz.- powiedział i patrzył na mnie.
To prawda Paris zawsze mi powtarzała, że jestem słaba w kłamaniu. Spojrzałam na skałę moja przyjaciółka tam siedziała i chyba dobrze się bawiła.Odwróciłam się do chłopaków i zobaczyłam, że każdy patrzy się na ten sam punkt co ja wcześniej.
-ej to jest chyba Paris. - powiedziała Harry pokazując na skały.
-też mi się tak zdaję. -potwierdził Niall.
-kurwa. - przeklęłam pod nosem.-zdaje wam się. -powiedziałam i zaczęłam się śmiać.
-tak to zobaczymy. zadzwonię do niej i zobaczymy czy odbierze.-powiedział Liam.
-ciekawe jak głupku przecież ona jest nie słysząca. -powiedziałam.
-no tak, ale będziemy widzieć jak wyciąga telefon.
W duchu modliłam się, aby Paris nie słyszała wibracji.
*Oczami Paris*
-wiesz może będziemy już wracać? -zapytałam.
-okej jak chcesz, ale odprowadzę cię.-powiedział.
-dziękuje.
Powoli wstaliśmy ze skały, kiedy się podniosłam poczułam wibracje w telefonie. Postanowiłam nie patrzeć kto dzwoni i złapałam Matt'a za rękę, a on pomógł mi zejść ze skały.Kiedy byłam już na samym dole spojrzałam przed siebie i zobaczyłam sześć znanych mi sylwetek. Postanowiłam ich jakoś wyminąć, aby mnie nie zobaczyli. Nie wiem czy mi się to udało, bo już nie patrzyłam w ich stronę.Matt tak jak powiedział odprowadził mnie do hotelu.
-mam nadzieje, że się jeszcze spotkamy.-powiedział.
-jasne, że się spotkamy.Wpadaj do mnie do hotelu kiedy chcesz  pokój numer 369. -powiedziałam i dałam mu buziaka w policzek na pożegnanie. Weszłam do budynku i ruszyłam w stronę pokoju. W nim przebrałam się w piżamę i poszłam spać.

________________________________________________________
Tak wiem, nie jest on fajny, ale chciałam dodać ponieważ długo tego nie robiłam. Mam do was prośbę, każdy kto przeczytał rozdział proszę o komentarz. Chciałabym wiedzieć ile osób tak na prawdę czyta tego bloga. Za każdy komentarz dziękuje!